ความสำคัญของแหล่งการเรียนรู้
การเพิ่มศักยภาพของผู้เรียนให้สูงขึ้น
สามารถดำรงชีวิตอย่างมีความสุขได้บนพื้นฐานของความเป็นไทยและ ความเป็นสากลเป็นการเรียนรู้คู่ขนานระหว่างความรู้สากลกับความรู้ท้องถิ่น
เพราะท้องถิ่นเป็นระบบความรู้ที่มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
โดยผ่านมิติสัมพันธ์การสั่งสมและถ่ายทอดผ่านรุ่นสู่รุ่น ส่วนใหญ่เป็นชิ้นงาน
เครื่องดนตรี เครื่องใช้ ผ้าไหม ผ้าฝ้าย การละเล่น ของเล่น
และความรู้ที่อยู่ในตัวของบุคคลที่เป็น ข้อควรปฏิบัติ บทสวด ภาษาเขียน นิทาน
คำกลอน บทเพลง ตำรายาของปราชญ์ชาวบ้าน ซึ่งสิ่งเหล่านี้มี
ความเชื่อมโยงกับธรรมชาติ และเทคโนโลยีพื้นบ้าน
สอดคล้องกับสังคมการดำรงชีวิตของผู้เรียน ถือว่าเป็นการเรียนรู้แบบคู่ขนานระหว่างความรู้ท้องถิ่นสู่สากล
2.1 เจเดด (Jedede 1995: 97-137) ได้เสนอว่ารูปแบบของการเรียนรู้คู่ขนาน
ระหว่างความรู้สากล แหล่งการเรียนรู้และภูมิปัญญา
ส่งผลต่อการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ที่มีความจำระยะยาวของผู้เรียน ทำให้สนใจ ใฝ่รู้
รักการเรียนรู้ แสวงหาความรู้ และสามารถนำความรู้ท้องถิ่นไปปรับประยุกต์สู่สากล
2.2 ซินเวลี่และคอร์ซิงเลีย (Sinvely และCorsinglia
2001d:a6-34) กล่าวถึง
กระบวนการผสมผสานความรู้ท้องถิ่นเข้ากับความรู้สากลในการจัดการเรียนการสอน
โดยยึดแหล่งการเรียนรู้ในท้องถิ่น เป็นแกนหลักเสริมการเรียนรู้ทำให้เกิดการยอมรับ
พูดคุยและรับฟังความเหมือนความต่างระหว่างวัฒนธรรม โครงสร้าง
รูปแบบการคิดโดยที่วัฒนธรรมเดิมไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนโครงสร้างตัวเองทั้งหมด
ก่อนที่จะรับวัฒนธรรมใหม่เข้าไป
2.3 แอพเพิล (Apple 1990: 50-67) การนำวิทยาการพื้นบ้านมาใช้ในการเรียน
การสอนจะช่วยให้เกิดความเจริญงอกงามทางสติปัญญา
ผู้เรียนสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ในท้องถิ่นอย่างปกติสุข
บนพื้นฐานของกระบวนการเรียนรู้ตามสภาพภูมิศาสตร์ นิเวศวิทยา ความเชื่อ ปรัชญา
วิถีท้องถิ่น และวิถีแห่งการดำรงชีวิต
2.4 กิ่งแก้ว อารีรักษ์ (2548:118) ให้ความสำคัญของการศึกษาโดยใช้แหล่งเรียนรู้
2.5 นเรนทร์
คำมา (2548 : ออนไลน์)
ได้กล่าว ถึงความสำคัญของแหล่งการเรียนรู้ไว้ดังนี้
1) เป็นแหล่งที่รวบรวมขององค์ความรู้อันหลากหลาย
พร้อมที่จะให้ผู้เรียนได้ศึกษาค้นคว้า
ด้วยกระบวนการจัดการเรียนรู้ที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคล
และเป็นการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต
2) เป็นแหล่งเชื่อมโยงให้สถานศึกษาและท้องถิ่นมีความใกล้ชิดกัน
ทำให้คนในท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาแก่บุตรหลาน
3) เป็นแหล่งข้อมูลที่ทำให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้อย่างมีความสุข
เกิดความสนุกสนานและมีความสนใจที่จะเรียนรู้ไม่เกิดความเบื่อหน่าย
4) ทำให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้จากการที่ได้คิดเอง ปฏิบัติเอง และสร้างความรู้
ด้วยตนเอง ขณะเดียวกันก็สามารถเข้าร่วมกิจกรรมและทำงานร่วมกับผู้อื่นได้
5) ทำให้ผู้เรียนได้รับการปลูกฝังให้รู้และรักท้องถิ่นของตน
มองเห็นคุณค่าและตระหนักถึงปัญหาในท้องถิ่น
พร้อมที่จะเป็นสมาชิกที่ดีของท้องถิ่นทั้งปัจจุบันและอนาคต
2.6 ประเวศ
วะสี (2536:1) กล่าวว่า
ท้องถิ่นมีแหล่งการเรียนรู้ และผู้รู้ด้านต่างๆมากมาย มากกว่าที่ครูสอนท่องหนังสือ
ถ้าเปิดโรงเรียนสู่ท้องถิ่นให้ผู้เรียนได้เรียนรู้จากครูในท้องถิ่น
จะมีครูมากมายหลากหลายเป็นครูที่รู้จริงทำจริง
จะทำให้การเรียนรู้ไปสู่การปฏิบัติจริง การเรียนสนุกไม่น่าเบื่อ
ที่สำคัญเป็นการปรับระบบที่มีคุณค่า เดิมการศึกษามองข้ามคุณค่าเหล่านี้
เมื่อผู้รู้ในท้องถิ่นเหล่านี้เป็นครูได้ จะเป็น การยกระดับคุณค่า
ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของท้องถิ่นอย่างแรง เป็นการถักทอทางสังคม แหล่งการเรียนรู้มีบทบาทในการให้การศึกษาแก่ผู้เรียน
ทั้งในระบบและนอกระบบ(กรมสามัญศึกษา 2544 : 7) ดังนี้
1) แหล่งการเรียนรู้สามารถตอบสนองการเรียนรู้ที่เป็นกระบวนการ (Process
Of Learning) การเรียนรู้โดยการปฏิบัติจริง (Learning By
Doing) ทั้งจากท้องถิ่น ซึ่งเป็นแหล่งการเรียนรู้ที่ตนเองมีอยู่แล้ว
2) เป็นแหล่งกิจกรรม แหล่งทัศนศึกษา แหล่งฝึกงาน
และแหล่งประกอบอาชีพของผู้เรียน
3) เป็นแหล่งสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นโดยตรง
4)
เป็นห้องเรียนธรรมชาติ เป็นแหล่งค้นคว้า วิจัย และฝึกอบรม
5) เป็นองค์กรเปิด ผู้สนใจสามารถเข้าถึงข้อมูลได้อย่างเต็มที่และทั่วถึง
6) สามารถเผยแพร่ข้อมูลแก่ผู้เรียนในเชิงรุก
เข้าสู่กลุ่มเป้าหมายอย่างทั่วถึงประหยัดและสะดวก
7) มีการเชื่อมโยงและแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างกัน
8) มีสื่อประเภทต่างๆ ประกอบด้วย สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่ออิเลกทรอนิกส์
เพื่อเสริมกิจกรรมการเรียนการสอนและพัฒนาอาชีพ
สรุปความสำคัญของแหล่งการเรียนรู้ได้ว่า
แหล่งการเรียนรู้ช่วยเชื่อมโยงเรื่องราวในท้องถิ่นสู่การเรียนรู้สากล
พัฒนาคุณลักษณะและความคิด ความเข้าใจในคุณค่า และทัศนคติ ค่านิยม ใฝ่รู้ ใฝ่เรียน
รักการเรียนรู้ มีทักษะการแสวงหาความรู้ สามารถจัดการความรู้
ซึ่งมีความสำคัญและมีความหมายอย่างมากสำหรับผู้เรียน ดังนี้
1) ผู้เรียนได้เรียนรู้จากสภาพชีวิตจริง
สามารถนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในชีวิตประจำวันได้
ช่วยให้เกิดการพัฒนาคุณภาพชีวิตของตน ครอบครัว ท้องถิ่น
2) ผู้เรียนได้เรียนในสิ่งที่มีคุณค่า
มีความหมายต่อชีวิต ทำให้เห็นคุณค่า เห็นความสำคัญของสิ่งที่เรียน
3) ผู้เรียนสามารถเชื่อมโยงความรู้ท้องถิ่นสู่ความรู้สากลสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวไปสู่สิ่งที่อยู่ไกลตัวได้อย่างเป็นรูปธรรม
4) เห็นความสำคัญของการอนุรักษ์และพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น
วัฒนธรรม ทรัพยากร และสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่นได้อย่างต่อเนื่อง
5) มีส่วนร่วมในองค์กร
ท้องถิ่น บุคคล และครอบครัวในการพัฒนาท้องถิ่น
6) ได้เรียนรู้จากแหล่งการเรียนรู้ที่หลากหลาย
ได้ลงมือปฏิบัติจริง ส่งผลให้ เกิดทักษะการแสวงหาความรู้ เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้